مطالعة تطبیقی «ایمان» در اندیشة میگل د. اونامونو و حافظ شیرازی

ادبیات تطبیقی از مهم ترین گونه های ادبی است که ما را در یافتن وجوه مشترک اندیشه های بزرگان جهان که ازنظر زمانی ومکانی از یکدیگر فاصله دارند، یاری می رساند. میگل د. اونامونو، فیلسوف، شاعر و متکلم اسپانیایی با برجای گذاشتن اثر مهم و عمیق خود، درد  جاودانگی، تأثیر بسیاری بر اندیشمندان پس از خود و به ویژه فلاسفة اگزیستانسیالیست گذاشت. از سویی گزاره های اونامونو در باب ایمان به خدا، شباهت بسیاری به عرفای شرقی دارد و ما را به مقایسة افکار این فیلسوف ژرف اندیش اسپانیایی با این افراد وا می دارد.با دیدگاه حافظ « ایمان » در مقاله حاضر تلاش شده است تا دیدگاه اونامونو دربارة شیرازی، شاعر و متفکر قرن هشتم ه. ق. مقایسه شود و گزاره های هر دو در باب ایمان و عشق به خداوند به محک تطبیق کشیده شود. این شباهت و همسانی را به خوبی می توان با ذکر شواهدی از درد جاودانگی اونامونو و ابیاتی از دیوان حافظ شیرازی نشان داد.